Meer dan cactussen in stippenpotjes hoeft ’t niet te zijn….

Eens effe denken hoor.
Op maandag werkte ik extra lang en sjeesde ik door naar 2 informatie-avonden voor Grote Zoon en O’tje.
Op exact dezelfde tijd.  Great.

Over dat ene ieniemienie geheimpje van toen…

Ohhhh wat héb ik gelachen zeg. 

Weet je het nog? Toen iedereen dacht dat er nog een 4e baby bij ons kwam? 

Maar dat men niet goed had gelezen en bleek dat deze baby wel kwam, alleen dat dit Ieniemienie geheimpje groeide in de buik van vriendin R.

Nou daarna groeide en groeide haar buik en in de tussentijd werd ze óók nog eens verrast met Een babyborrel.

Ook daarna groeide het buikje gestaag verder..

Inmiddels wisten we al te dat het een jongetje zou zijn. 

Hoé leuk, straks tussen al die grote zussen!  En ik als jongens-mama vond dat helemaal te gek!

De afgelopen tijd stalkte ik haar dagelijks (vaak meerdere malen op een dag) (ja zo ben ik) met app’jes. Of ze nou nóg niet was bevallen enzo.

Niks.

Tot gisteren. Dat ging zo..

Wááááh!  Ik schakelde meteen over in stuiterstatus! 

Hoerá!   Jippie!  Wat leuk! 

HIJ IS ER!

Vanmorgen om 9.30 stuiterde ik naar het ziekenhuis…

Ohh. Wát een lief, klein kaboutertje is het!

Dat néusje!💕

Ik ben hélemaal verliefd..

Welkom op de wereld mooi mannetje!