Deze week in beeld..

Vaderdag in Nederland. Alweer de 5e vaderdag zonder de liefste papa. Jeetje wat vliegt de tijd toch voorbij.

4 jaor geleeje..

Dao zoot ich dan, mit mien babietje in de boek, veur de aller-aller-letste keer naeve dien bed.
Ich kos dich nog èfkes knoevele en dich door dien haor sjtrieke. Nog efkes. Nog maar ein paar minuute.

Maar waat ein ontzettend dierbare minuute woore det. Mit Mart en mam om mich haer.

Dien letste paar minuute mit os veere.

Ut waas zo fijn.

En ich waas zó bliej des se noe eindelijk rust haajs en nog belangrieker: geine ondraaglikke pien meer.

Ut waas goot zo. 

Alle leeve waörd wore oetgesproake…

Tied om aafsjied te naeme..

Veur altied.

De letste kus.

De letste knoevel.

Doe waas de leefste papa van de waereld!💋

De verrassing op 9 oktober..

9 oktober.

Nooit meer zullen wij jouw verjaardag samen vieren…

Elk jaar weer de vraag: wat moeten we doen met deze dag?

Túúrlijk sta ik elk jaar stil bij jouw verjaardag. Vergeten doen wij jou immers nooit.

Drink een lekker pilsje van mij daar en maak er een feestje van.

Ik mis je.

Dikke kus van je dochter.💋
Een feestje maken deed ik ook vandaag.

En ik was niet alleen. 

Samen met nog 6 andere lieve dames werd er stiekem een babyborrel voor vriendin R georganiseerd. Dus vanmorgen gauw nog wat leuks in mekaar freubelen voor haar! 

Een leuke hanger voor in het kamertje werd het…

Ze had echt hélemaal niks doorgehad en was hélemaal verrast!

Er werd gehuild

Er werd geknuffeld 

En er werd gelachen.

Er werd heel veel gelachen!

Het idee was: met z’n allen een speelkleed maken voor de baby…

Hard aan het werk dus!

Dat gaat een heel vrolijk kleedje worden hoor! Ben zó benieuwd hoe het er uiteindelijk uit zal zien..

Na al dat geknip, gelach en geborduur werd vriendin R naar Hof van Schoor ontvoerd. De laatste keer dat ik daar was, was óók met haar. In 2009 was dat alweer.. En kijk! Toen droeg ik ook een roze bloem. Werkelijk. Ik ben ook níks veranderd he? 

We dronken thee. 

Aten hartige dingen

We dronken thee. 

Aten zoete dingen

We dronken thee.

En aten veul te veul en veuls te lekkere dingen.

En moesten heul veul plassen ook…

Maar wat wás het leuk zeg!

Vriendin R moest raden wie er op de babyfoto stond en kreeg dán een kedootje van diegene. 

Ze werd súperverwend, maar heeft dat ook súper verdiend!

Dank jullie wel voor deze heerlijke middag ladies!

Het was een superafleiding van deze gekke 9 oktober…💋

De grootste held…

Oké. 

Johan Cruijff is dood….

’s Werelds grootste held.

Het enige wat ik kan denken:
68 jaar
Longkanker

De liefste papa.

Jij was mijn grootste held……

Dan sjtriek ich dich door dien sjtuupelkes….

Leeve pap,

3 jaor geleeje is ut alweer, det veer aafsjied van dich moste naeme.

En zoals veer os toen neer veur koste sjtelle, geit ut laeve zonger dich geweun wiejer.

Maar waat mis ich dich toch.

Waat vinj ich ut toch jaomer des se nooit van os kleine blonje mènke hubs moge geneete. 

Det menke waat volgens ein aantal miense juus zóveul op dich liek. 

Ich blief ut zoget raars vinje. Net ofs doe dien plekske veur hem hubs motte aafgaeve..

Waat mis ich dich, eedere keer es de kiendjes de hörkes weer zo lekker kort gesjaore hubbe, “net als opa Bennie”.

Maar waat is ut toch biezunjer om truuk te kinne laeze euver dich, mit dierbare foto’s en verdrietige maar SJOON SJTUKSKES

Vandaag sjtriek ich mien mènkes ins extra dök door heur korte sjtuupelkes.

Det deej ich auch biej dich wie se mich veur de állerletste keer in mien handj kneeps….

Zo bun ich toch weer efkes biej dich.

Dit blief mien dierbaarste foto…

Hoie leeve pap!

Mis dich… 

 

Een spookachtig weekend…

Ja nou. Vrijdag was t 9 oktober. Pap’s verjaardag.tja. Ik blijf t raar vinden, want wat moét je met zo’n dagen? Wel of niet iets doen, bij stilstaan? Aan hem denken doen we toch wel..

Goed. Daarna was het zomaar ineens weer weekend en liep ik op zaterdagavond in de donkerste duisternis in een bos…

Geen idee wáár en wanneer ik vól enthousiasme heb geroepen dat het me “wel lachen” leek, zo’n spooktocht..

Buuf deelde mijn mening gelukkig.

Hier lachten we nog… 

 Je ziet geen (klamme) hand voor je ogen, knijpt de hand van je lief in duizend stukjes en kunt alleen maar denken: zát ik maar lekker thuis voor de tv!…

Maar nee. Heksen, engerds, skeletten die via kabelbanen langs je af sjezen, op je knieën een gebedje doen voor de kist van wijlen Peter huppelepup…

Maar het állerALLER ENGSTE vond ik de tunnel die je ALLEEN door moest lopen…

Echt mensen.

Ik liep terug, ik durfde écht niet en als er iémand een award voor ” hardste giller van de avond” had verdiend, was IK het wel!!

Man man.

Nooit meer.

Maar uiteindelijk gíng ik erdoor…

Enniewee. We leven nog en vannacht heb ik tóch heerlijk kunnen slapen maar toch slopen er vanmorgen 3 spookjes in ons bed…

En voor ik het wist zat ik al om 11 uur met R en O in de bios. Met 10 andere mensen. Ideaal! En superleuk, zo’n spontane actie! 

   
De rest van deze zonnige dag brachten we uiteraard buiten door, het hout is in stukjes en ligt netjes in het houthok. Ziet er prima uit zo! 

    
    
   
De jongens werden weer een aan het werk gezet

En ik maakte de moestuin weer doorgankelijk en netjes… 

   
Die gehakselde takken kwamen goed van pas en scheelt me hopelijk heel veel onkruid!

Megaveel kweeperen hebben we in de aanbieding én kastanjes…

Vaderdag…

Mijn papa en ik…40 jaar geleden.. 

 
Ik als meisje van 5.

Toen was ik al net zo serieus als nu..*kucht*

  
Vaderdag zonder vader….

Verdomme.

Ik mis je zo…