Zondagavond alweer…

Nou ja zeg! Is het gewoon alweer zondagavond!!

Geen idee wat ik gisteren deed eigenlijk. 

R7 ging naar een discofeestje en ik kwam amper buiten. Ja, om hem te brengen en halen. Oh wacht ja: ik haalde mijn eigen sintkedootje op! 

Ach ja, ik bakte Willekes wafels.. De enige wafels die mijn papa wél lekker vond (of hij zei dat alleen maar..)  

 
Ik werd hierbij goed geholpen door Het Musketiertje.

 Het Musketiertje mét lippenstift…
 
De koektrommel is dus weer goedgevuld!

En toen ik klaar was met bakken mocht hij éindelijk weer eens een armbandje maken..

Als ’t mocht zou hij dit élke dag wel willen doen, onze priegelaar.. 

 
Het Blonde Mannetje vermaakte zich wat met de notenkraker en een gereedschapskistje… 

   
Vanmorgen zat ik al om 11.00 uur met O’tje en Het Blonde Mannetje in het theater. 

Voor het kleine mannetje was dit de eerste keer, dus bést wel spannend!

   
Zelf je eigen kussen dragen..wát een klus!

    
 
We gingen naar Dikkie Dik en Dirk Scheele!

En dat blijft echt zó leuk!

En verhip! Dirk liep zó door onze rij! 

Én was dus té dichtbij om een foto te maken! 

Djuu zeg! IK HAD EEN DIRK SCHEELE-SELFIE GEWILD!!!

   
De grote mannen vermaakten zich hier..en dat was echt zó te gek, gaaf, vet, cool, kicken én leuk heb ik van horen zeggen… (x 120)

 
Wij vermaakten ons prima dus deze morgen, maar de middag!

Kinderen en storm op komst….zó druk en hieperdepieper waren ze.

Maar nu:ze liggen in bed!

En wij zeggen even hélemaal niks meer en genieten van onze rust…

Morgen weer maandag en de laatste week van de Sint-gekte!

Nog éven doorbijten dus…

Oei oei oei..

Gisteren geen koorts meer voor t kleine mannetje én wat meer energie. 

Deze woensdag was om nog wat bij te tanken. 

Bij de grote jongens ging het in de avond helaas mis en ging het schoenen-zet-festijn voor hun niet door.

De teleurstelling was nóg groter toen er vanmorgen een brief van de Sint lag en wél een kedootje voor hun kleine broertje..

Oei oei oei…

  
  

Een ziek klein mannetje..

Dankzij mijn beste werkgever en collega’s bracht ik vandaag mijn dag door met mijn Kleine ziek mannetje..

We brachten de jongens naar school en daarna kroop hij op de bank.

Hij sliep en sliep en sliep.. 

    
   
En toen we na school thuiskwamen was de bank weer zijn beste vriend.

We aten en om 19 uur vroeg hij: bedje toe?

Het mannetje is echt ziekjes geloof ik!

Late night in combi met hieperdepieper grut…

Hoé lang duurt t nog voordat die knakker ons land weer verlaat?!

Pffff de jongens zijn hélemaal van ut padje en volledig hieperdepieper, en ik ook dus.

In combi met mijn late night uitzending-overspel-gemist-actie van vannacht én de nodige uurtjes slaap gemist, liep dit niet zo heul lekker vandaag.

Het het duurde ze ook allemaal veuls te lang voordat het 14 uur was en we éindelijk naar Sint en Piet van “de buurt” konden…

Maar: het was weer zo leuk!

En spannend….die snoetjes! 

Isse mij! Riep t Blonde Pietje, al wijzend op een kedootje waarop zijn naam prijkte..

    
Heej wát een leuke pietjes! Mama? Die leken wel een beetje op Iris en Anouk! *zwijgt*

 
Nou. Ik geloof dat de kedootjes wel érg geslaagd zijn!

Ok. Nou. Daaaag Sinteklaas, riep t Blonde Pietje

   
Gekkigheid!

 
En t Kleine Snotterige Mannetje voelde elk uur warmer en warmer aan…germpie toch!

Eens kijken wat dat voor gezellig nachtje gaat worden ….

  

Dit was mijn zaterdag…

Verse eitjes uit t kippenhok halen! Niks zo lekker als kakelverse eitjes…. Uiteraard werden ze hierna gekookt om ze lekker uit te lepelen.. 

 
De jongens vermaken zich met good old duplo.. 

  
Droger klaar, volgende wasje draait. In t weekend is t was-tijd! 

 Afwasmachine vullen…ik word altijd blij van al die vrolijke kleurtjes!

 

Daarna ontbijten…

Ik pak een van mijn maatjes, de stofzuiger, er maar weer eens bij. Hij doet zijn ding en ik volg ‘m braaf… 

 En na wassen volg automatisch…*tromgeroffel*… Strijken!

Om ’t strijken wat aangenamer te maken kijk ik expeditie robinson, Chantal blijft slapen of Roy Donders..ja écht!

Ik bedenk me opeens dat ik er een structuur in heb. Ik zoek eerst al het ondergoed per persoon uit en maak stapeltjes. De sokken gooi ik op een hoopje en maakt mijn hart altijd weer een sprongetje wanneer ik een “verloren” sok uit ’t mandje weer kan herenigen met zijn wederhelft..  Zie jij er twee die bij mekaar horen?!

  
Zo zie je maar. Geluk zit in kleine dingen..
Ook van korte duur vaak, want in de kamer naast me slaan ze mekaar de koppen in met de duplo. Kleine man moe van de hele week naar school, dus die even in zijn bedje gemikt.

De andere mannen vermaken zich  met ’t speelzand..

Ik deed de weekboodschappen en sleepte me weer ongans aan die loeizware tassen. 

Waarom dat mijn taak is geworden begrijp ik eigenlijk niet..

Maar oké. De koelkast is weer gevuld. Voor hoe lang, dat is altijd de vraag… 

 Ik reed voor de afwisseling naar die ene supermarkt en yesss: Ze hadden preciés dat waar ik op hoopte: het Het-ruikt-naar-vakantie-wasmiddel! Kijk José!

Nu doe ik de was met nóg meer plezier..

 Ik begon aan een groentesoepje en schilde alvast de spruitjes voor de taart… 

 
Intussen haalde ik nog eens de afwasmachine leeg en vulde deze weer én waste en streek erop los.. 

Weekend noemen ze dit hè?

Enniewee. Vergaten we nog bíjna O’tjes eerste afspraak bij de pedicure! Hij heeft last van zijn nageltjes, dus nu maar eens goed aanpakken!

Hij vond het heerlijk, dat gefriemel aan zijn voetjes! 

 
Daarna gauw naar huis en verder met t avondeten…de spruitjestaart was héérlijk!

Heej? Vergat ik nou echt een foto daarvan te maken? 

Het grut sprong onder de douche en daarna werden de zakken van Sint en piet netjes opgevouwen en bij de schoenen gelegd. Én werd er gezongen natuurlijk. Maar dát gaat hier de hele dag door…jeuj! 

 
Voor de rest doe ik niet veel meer vandaag hoor, dan een beetje op de bank hangen en mijn cola lightje drinken..

Zo! Dat had je niet gedacht hè?

Dat ik zó’n spetterend en bruisend leventje heb hè? *kucht*

Zeg? Hoe was jouw dag eigenlijk?! 

En ja, je mag er best een stukkie over schrijven, ik vind het ook wel leuk om eens in jou leventje naar binnen te gluren!

FIJNE AVOND NOG!

Maak en versier je eigen letter!

Maak en versier je eigen letter! Stond er op t doosje.. 

 Wat een leuk idee! 

Met als inhoud: chocoladeblokjes, een sintje en smarties om het geheel te versieren. 

 De bijgevoegde chocolade in een bakje in de magnetron laten smelten, daarna in de lettervorm gieten, even zachtjes schudden en klaar!

Daarna laten afkoelen in de koelkast tot de letter hard is. 

 En dat wachten duurt lang, aldus de jongens, maar na een half uurtje konden ze er eigenlijk al uit.

T restje chocolade opwarmen om de decoraties mee vast te plakken..

   
Ze vonden het zó leuk! 

Én lekker… 

Daar hebben ze nog dágen plezier van: 

hun zélfgemaakte chocoladeletter! 

    

 
En die malletjes? dié bewaar ik natuurlijk voor een volgende keer!

Die ouwe snoeperd…

Samen met vriendin E en ons grut gingen we gisteren meteen vanuit school naar t Huis van Sinterklaas. Dit om lange rijen te vermijden..

En echt: dit blijft een geweldig leuk én spannend iets..

Rondkijken in hét Huis van de Sint, dat wil toch ieder kind?.. 

    
    
 
Wie van jullie danst er?  vroeg de Sint…

   
 
In het pietenklasje!

   
    
En kijk nou!…die ouwe snoeperd!

 

Over buikpijn en bakstenen…

5 uur…En daar lag ik vanmorgen weer klaarwakker in mijn bed te piekeren…

Echt. 

Dat hele wereldshizzle gedoe. Ik krijg er buikpijn en nachtmerries van. 

Alle berichten op social media en ’t nieuws. Ik wil t állemaal lezen. 

Maar ook weer niet. Mijn hoofd maakt  overuren.

Hoe graag zou ik mijn kop in t zand willen steken en doen alsof t Verweggistan is. Mensen met kronkels in hun hoofd. 

Die onschuldige mensen vermoorden. 

Ik kan t niet begrijpen.

Maar dat ’t serieus gedoe is is een feit, dat is te merken aan paniekerige aanhoudingen van verdachte personen, die opeens wel heul dichtbij zijn. Voetbalwedstrijden worden afgelast, vliegtuigen aan de grond gezet, brrrr

En dan heb ik t niet eens over de berichten  op fb. Dat “ze” álles in België kapot zullen maken; ziekenhuizen, scholen enz…

Dan heb je me hè? Mijn moppies zitten daar wel hè? En echt, ik kan nu dus echt hélemaal gek worden bij ’t idee al. 

Het liefst wil ik de directeur bellen en vragen of er een beveiliging op alle deuren kan komen. Dat er niémand zomaar naar binnen kan. Maar ja, wie laat je dan wél binnen? Je kunt immers nooit in iemands kop kijken wat ie van plan is. Of t nou een ouder is of niet. 

De gedachte dat hier écht de pleuris uitbreekt…En dan zie ik mezelf met mijn kindjes in hun zwemvestjes op een overvolle boot naar Weetikveelwaar dobberen..

Ik ben oprecht bang. 

Zéker nu ik mama ben. 

Bang voor de toekomst van onze kinderen en onszelf… Ik had me dit zó anders voorgesteld…

Maar lieve lezers:

Ben ik nu écht de enige die al sinds afgelopen vrijdag met een baksteen in mijn buik rondloop ? Hoe ga jij met deze situatie om?

Kun jij ook zomaar uit t niets volledig in paniek raken bij “wat als”-gedachten?

Of kun jij onder deze situaties gewoon nog nuchter blijven en plannen voor de toekomst maken?

( Dank jullie wel voor t luisteren.. Van me afschrijven helpt ook al!)

Je had die glínstertjes in zijn oogjes moeten zien!

Vanmorgen was R nogal teleurgesteld. Niks geen kedootjes in de schoen.  Alleen maar snoep. Náh!de mopperkont. 

 
Maar toen O mij hielp met de bedjes opmaken vond ie opeens een pakje in B zijn bed! Voor jullie allemaal, stond op een briefje. Dat was ook stom, vond R. Want hij hield helemaal niet van Pluk..

Maar t spel dat ze kregen was gelukkig wél erg leuk!! 

 
Al weken vroeg O’tje hoeveel nachtjes het nog duurde voordat Sint in Weert aankwam, dat ie gisteren in Meppel aankwam zorgde voor wat verwarring.

Maar maakte de pret niet minder.

Mama ? Mag ik mijn gezicht óók zwart geschminkt? Ja hoor! Was mijn reactie.

Je had die glinstertjes in zijn óógjes moeten zien! Práchtig. Het mócht!

Het duurde natuurlijk een eeuwigheid voordat we vertrokken en hij stuiterde dus al vanaf vanmorgen als een dol Pietje door t huis.

Maar éindelijk kwam de schminkkist tevoorschijn en hij maakte een vreugdesprongetje. 

    
    
   
De rest was genieten.

Zo heerlijk. Die spanning op die snoetjes. De boot. De rondspringende Pieten. Die snoep onder je muts stoppen. Of in je capuchon. En t paard. Sinterklaas. Ohhhh wát een indrukken allemaal.

En de drie Pietjes slurpten alles in zich op en genoten tot in hun tenen.. 

    
    
   
Daarna nog gauw naar de markt gelopen en toen deed ie wat ie zó graag wilde…. 

 Hij gaf zijn tekening aan Sinterklaas.

Och wat was ie trots.

En helemáál toen een Piet tegen hem zei:  jij bent een échte goeie piet zeg! 

 10 cm groter is ie. Én vastberaden . Hij wordt later Piet! Breakdance Piet! 

‘T is maar dat u t weet..

Het kleine mannetje genoot ook.

Niks bang. Maar met een heerlijk snoetje dat genoot van begin tot eind. 

 
En die grote Hulpsint riep bij thuiskomst: het was echt súperleuk man!!

Páts! Weg verjaardagsbubbel…

En páts! Toen ik gisteravond in bed t laatste nieuws las over wat er in Parijs gebeurde kon ik niet meer slapen, en spatte mijn verjaardagsbubbel zó uiteen.

En dat werd niet minder toen om 3.15 ook nog eens een onbekend nr belde op de huistelefoon…

BÁM!

Met beide benen terug op aarde.

Zóveel mensen die iemand opeens moeten missen.zomaar….

Ik begrijp t niet. En het is zó eng dichtbij ..

Ik probeer me dan ook krampachtig in de sinterklaasbubbel te wurmen, maar dat misselijkmakende gevoel blijft.

We hadden echt wel fijne momenten hoor. En wat extra pak-ze-vast-knuffels met mijn moppies. 

O’tje is hélemaal in de ban van de Sint.

Zo leuk, maar tegelijkertijd ook weer zó vermoeiend..

’s Middags heb ik samen met B een goeie dut gedaan. Ik kan echt uren naar m kijken, maar deed toch mijn ogen maar even dicht.. 
 Er werd getekend,gezongen, intocht op tv gekeken, gesteengrild, en er werden schoentjes gezet..  

    
     
 

Lieve Sinterklaas: mag ik alsjeblieft een nieuwe wereld in mijn schoen??