Over rooje lipjes, sushi en de nieuwe rage…

Gisteren natuurlijk even bij de liefste mama op Moederdag-bezoek!
Kijk ons nou toch een leuk samen zijn, met onze rooie lipjes.

En woeiiii, we kregen gewoon weer allemaal lekkere dingen te eten!
De liefde van de moeder gaat door de maag van haar (klein)kinderen, en dat krijgt ze met haar tomatensoep én pasteitjes altijd weer prima voor mekaar.
Mjammie!

’s Avonds boften B en ik even heel erg want we smikkelde. samen sushi ,
want wij houden heel erg van sushi en tonijn hè mama? 

Niet gek ook, toen ik zwanger van ‘m was at ik geloof ik élke week wel sushi.
Ik ging zelfs Een keer met Robbie Williams sushi eten! én we Bedankten onze kraamhulp met een sushi-etentje…of course..én: ik organiseerde mijn eigen sushi-baby-shower..

Ja dat dus.
Gekkenhuis met zwangere vrouwen, ik, in dit geval…

Enniewee.
Wilde ik nog wat vertellen?
Ja.
De spinner-mania is ook bij de mannen hier aangekomen…
En ach kijk ze eens enórm gelukkig kijken.
Gottegot toch..
De Spinner-boys..

Over dat dwarse sojaboontje en dikke tranen..

Ohhhh man man man.
Wat een ellendig begin van de week weer hier. Ik heb de rekening van mijn gefixte autooke nog niet betaald en ut kreng wilde pas na 3x weer starten en opeens stond heul ut durp in een witte rookwolk.

Ik denk dat dat het einde van mijn autooke was… Om te janken. Echt.
Soms denk ik dat er mensen zijn die met opzet onze auto’s saboteren ofzo. Dit is toch niet normaal meer?!

Goed. Na wat gejank bracht ik mijn mama naar huis en kon ik goddank haar autooke lenen. En in de tijd dat we niét werken, surfen we ons suf op marktplaats of ander autogespuis-sites. Om gek van te worden.. Ik krijg er gewoon maagpijn en slapeloze nachten van.

Dus was er maar 1 oplossing voor alles: sushi eten met mijn buufke die ook wel wat afleiding kon gebruiken. Strak plan dus. We gingen naar de nieuwe kersverse Misshisushi in Weert. Onlangs pasten ze hun kaart aan en draaiden ze de verwarming wél open dus alle reden om eens te gaan proeven.

1 woord? Zálig!
Súpervriendelijk personeel, snelle bediening én lekkere sushi.

En ondanks dat ik daar bijna dood bleef door een dwarszittend sojaboontje, heb ik tóch een heerlijk avondje gehad!
Lachen tot je buikpijn hebt. Om niks.
Náh ja, niks? … Typisch gevalletje: Je had erbij moeten zijn, zeg maar.
Ik was in elk geval blij met mijn waterproof eyeliner. Man man man.

“Ik heb tranen gelachen, onnozel gedaan… “(GUUS)

Héérlijk!
Die donut had ik bijna als hangertje voor een nieuwe ketting kunnen gebruiken zo gortdroog, maar die spekkoek? Dáár had ik er graag nog wat van in een servetje van meegesmokkeld! Jummie!

Goed. Back to reality.

Iemand nog een autooke in de aanbieding?!

*zucht*

En we aten nog maar eens sushi…

We zien elkaar minstens 2 x per jaar, in juni rond haar verjaardag en rond November wanneer ik weer een jaar ouder mag worden.
Dit jaar ging er érgens iets niet helemaal goed.
En zo was het pas Februari, voordat we éindelijk weer eens fijn konden bijkletsen.

Over ongegeneerd sushi schransen en nachtelijke creaties…

Gisteren aten mijn kindjes pannekoeken met gezichtjes, zette ik ze vervolgens onder de douche én propte ik ze in hun pyjamaatjes…

Toen papa thuiskwam kon ik meteen vertrekken voor een sushi-date voor mijn jarige vriendin.gottegot wat had ik dáár zin in! Heerlijk ongegeneerd sushi schransen. Haha.

Natuurlijk werd ze door ons in het zonnetje gezet met wat joeksige details..

Och wat vond ze dat kroontje énig.*gniffelt*

En wat hébben we geláchen!

Heerlijk!

We probeerden op allerlei manieren een fatsoenlijke foto met z’n allen te maken. Maar helaas..

Maar deze foto geeft aardig ’t sfeertje weer moet ik zeggen.. 

 En mijn fortune cookie klopte natuurlijk als een bus! 

 
Toen met een 9-maanden-sushi-buik thuiskwam, trof ik papa met een huilend Mannetje aan. 

Kríjsend van de oorpijn..

Met dat mannetje vermaakte ik me dus de gansche nacht. Hij huilen huilen huilen..

Zó zielig.

Een zetpil hielp en rond 2 uur viel hij op de bank in slaap. Ik durfde niet meer te bewegen, bang dat hij wéér wakker zou worden.

Daarna schoof ik de banken tegen elkaar en maakte hiervan een bankbed, hopende op nog wat uurtjes slaap voor mezelf.

Maar een bank is geen matras én heeft ook niet dezelfde afmetingen in lengte én ik ben ook nèt geen 25 meer hè ?

Compleet kreupel tijgerde ik vanmorgen om 6 uur uit mijn nachtelijke creatie. 

Oef! 

 Maar verhip: toen ut Mannetje wakker werd had hij helemaal nérgens last van!

Even dacht ik dat het allemaal een droom was geweest..

Maar toch meldde ik ’t maar op school en zou ik ’t wel horen als ’t niet zou gaan..

Rond 13 uur kakte ik compléét in en besloot ik om de jongens zelf maar uit school te halen om vervolgens samen met t Mannetje-met-de-rode-neus op de bank in te storten. 

 
Dus ,hallo weekend:  

Ik ben zó blij dat je er bent!!