Daar stond mijn kleine guppie…

Ach gossie toch.
Stond mijn kleine guppie daar aan de hand van zijn lieve juffie.
Met vúúrrode wangen en dikke, dikke tranen…

Hij was zó ziek.
Krák zei mijn moederhartje

Hij had in het klasje wat op een bedje geslapen en ik baalde een beetje dat ze me niet hadden gebeld.
Maar goed, als werkende mama sta je dan altijd in een spagaat he?
Ik blijf dat moeilijk vinden..

Maar oh wat fijn dat daar die superoma’s bestaan die hem gisteren heerlijk vertroetelde. Hij at amper wat maar dronk gelukkig wel.

’s Avonds gaf de oorthermometer wel 40 graden aan, dus ondanks dat ie het niet wilde, tóch maar een zetpil gegeven..

Dat hielp gelukkig.
En vannacht voelde hij niet meer aan als een heet kacheltje.

Nu heeft ie nog wel iets verhoging, maar hij trok in élk geval zijn superhelden-outfit weer aan….

Jippie!
Hij is aan de beterende hand dus!